Jarman umieszcza akcję swojego filmu w roku 303. Chrześcijanie zostają wtedy uznani za sprawców serii pożarów w cesarskich pałacach, prześladowania dotykają również wielu bliskich samego władcy. W czasie uczty na cześć narodzin Słońca na cesarskim dworze Sebastian próbuje obronić oskarżonego o współudział w podpaleniach chłopca - rozwścieczony Dioklecjan skazuje swego dotychczasowego faworyta na banicję. Sebastian zostaje zesłany jako zwykły żołnierz do obozu na prowincji. Tam dowódca oddziału, Centurion Severus, zakochuje się w nim. Sebastian odrzuca jego uczucie - kocha Chrystusa i tylko Jemu się oddaje.

Rok 303. Chrześcijanie zostają uznani za sprawców pożarów w cesarskich pałacach. Kiedy Sebastian próbuje obronić oskarżonego o współudział w podpaleniach chłopca, rozwścieczony Dioklecjan skazuje go na zesłanie do obozu wojskowego. Tam zakochuje się w nim dowódca oddziału, ale Sebastian kocha Chrystusa i tylko Jemu się oddaje.